Ta trasa wije się niczym żmija. Najbardziej kręta droga w Polsce prowadzi do niezwykłego miejsca
Kiedy słyszymy: Tatry, Bieszczady czy Karkonosze, od razu widzimy je oczami wyobraźni, potrafimy wskazać na mapie i zaczynamy planować podróż. Kiedy słyszymy: Góry Słonne, zastanawiamy się, gdzie właściwie mielibyśmy jechać. Gdzie one leżą i czy na pewno w Polsce? Tak i wiodą do nich kręte drogi. Same w sobie są atrakcją, ale to dopiero początek.
Najbardziej kręta droga w Polsce
Góry Słonne to jedno z głównych pasm Gór Sanocko-Turczańskich (część Karpat Wschodnich). Leżą na południe od Pogórza Przemyskiego, z zachodu i południa ogranicza je Dolina Sanu. To niskie góry, podobne wysokością do Gór Świętokrzyskich. Najwyższy szczyt, Słonny, wznosi się 668 m n.p.pm.
Pasmo biegnie na ukos od północnego zachodu aż po południowy wschód. Właśnie dlatego powstała tam najbardziej krętą drogę w Polsce. Pierwszą zbudowały w XIX wieku władze austriackie. Dziś, po modyfikacjach, to droga krajowa nr 28 z Sanoka do Przemyśla. Wiedzie przez wysoką przełęcz Przysłup.
Siedmiokilometrowy odcinek tej trasy między Wujskiem a Tyrawą Wołoską składa się z samych wywijasów. Jest tam aż 18 zakrętów, wymagających od kierowców sporych umiejętności, bo większość z nich to nawet nie serpentyny a agrafki. Wymuszają zmianę toru jazdy o 180 stopni. Nie bez powodu odbywają się tam słynne rajdy. Wolna jazda też ma jednak uroki, bo pozwala na podziwianie pięknych, gęstych lasów. Z samochodu można dostrzec nawet górujące nad okolicą szczyty. Warto przyjrzeć się im z bliska.
Fot. Canva
Jakie szlaki wiodą przez Góry Słonne? Łatwo tam natknąć się na bunkry
Góry choć niewysokie, są dość wymagające. Stoki są miejscami bardzo strome, niekiedy nawet pionowe. Potoki wyżłobiły w zboczach bardzo głębokie jary i wąwozy. Na ciekawe wyprawy mogą zatem liczyć miłośnicy pieszych wędrówek, choć szlaków nie powstało tam zbyt wiele.
- Szlak czerwony prowadzący z Sanoka do Przemyśla wiedzie głównym grzbietem pozwalając zdobyć najwyższe wzniesienia jak: Słonna, Przysłup, Słonny oraz podziwiać pomnik przyrody Orli Kamień i Orle Skały - skalny taras widokowy z którego roztacza się wspaniały widok dolinę Sanu i miasto Sanok - opisuje Piotr Kutiak, przewodnik, autor bloga Twoje Bieszczady. - Szlak żółty (łącznikowy) wychodzący w Jankowcach i łączący się z szlakiem czerwonym pozwala podziwiać górę Kamionkę w Bezmiechowej. Na górze tej już od lat międzywojennych istniała słynna Akademia Szybowcowa. Obecnie znajduje się tam siedziba Aeroklubu Bieszczadzkiego.
Trasy wiodą przez gęste lasy. Góry są porośnięte naturalną dla tego rejonu buczyną karpacką z domieszką jodły czy grabu. Turystów tam niewielu, więc jeśli zachowamy się cicho, może uda nam się zaobserwować wyjątkowe zwierzęta, które upodobały sobie te rejony. Żyją tam, m.in.: niedźwiedzie brunatne, wilki, rysie i wydry . W okresie lęgowym pojawia się tam kilka par orła przedniego , 40-60 par puszczyka uralskiego, około 40 par orlika krzykliwego oraz bocian czarny, bocian biały, bielik, gadożer, orlik grubodzioby, orzełek włochaty, rybołów i jarząbek.
Kutiak podkreśla, że szczególną atrakcją tego regionu są szlaki tematyczne.
- Szlak Ikon Doliny Sanu pozwala turystom zwiedzić zabytkowe cerkwie w miejscowościach: Sanok, Międzybrodzie, Tyrawa Solna, Hłomcza, Łodzina, Ulucz, Dobra, Siemuszowa, Hołuczków i Olchowce.
- Żółto-czarny szlak Śladami Przygód Dobrego Wojaka Szwejka pozwoli nam wędrować poprzez Góry Słonne przybliżając perypetie słynnego bohatera powieści Haska.
- Szlak Umocnień Nadsańskich ukazujący potęgę bunkrów radzieckich z II Wojny Światowej znajdujących się na tzw. Linii Mołotowa przenosi turystów w arkana rzemiosła wojennego.
Fot. Canva
Po ile są bilety do Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku?
Uwagę miłośników historii przykuje też średniowieczny zamek Sobień . Jego ruiny stoją przy ujściu potoku Adyszów do Sanu, na granicy Pogórza Bukowskiego i Gór Słonnych.
Fot. Wikipedia, Spars
Na odwiedziny zasługuje też Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (bilet normalny kosztuje 27 zł, ulgowy 17 zł). Jest w nim największa w kraju kolekcja ikon. Na 38 ha wyeksponowano ponad 120 obiektów drewnianych, charakterystycznych dla poszczególnych krain etnograficznych na obszarze południowo-wschodniej Polski.
Nie ma wątpliwości co do tego, skąd wzięła się nazwa gór. Jeszcze w średniowieczu na zboczach wzniesień warzono sól. Lokalni mieszkańcy wykorzystywali żupy solne jeszcze w czasach II wojny światowej. Woda zawiera tam wciąż nawet 11 proc. soli.
