Po Ziemi znów będą chodzić prehistoryczne olbrzymy. Naukowcy wskrzeszą je w 2028 roku
Colossal Biosciences planuje połączyć DNA starożytnych gatunków mamutów z żywymi słoniami azjatyckimi, aby urodzić cielę, które żyłoby na ziemiach plemiennych. To może wydarzyć się w ciągu kilku lat.
Oprócz mamuta włochatego firma pracuje także nad przywróceniem ptaka dodo i wilka workowatego, na który polowano aż do wyginięcia w pierwszej połowie XX wieku.
Naukowcy planują wskrzesić mamuty
Ostatnie mamuty włochate wymarły około 4000 lat temu, ale jeśli ludzie z Colossal Biosciences postawią na swoim, cielę urodzi się do 2028 roku. Naukowcy zamierzają odbudować genom mamuta włochatego przy użyciu próbek z odkopanych okazów i wypełnić luki DNA współczesnych słoni azjatyckich.
Następnie muszą nakłonić embriony mamutów włochatych do stworzenia zastępczych słoni i znaleźć partnerów plemiennych i rządowych, którzy zechcą pozwolić firmie wypuszczać – czyli „ponownie dziko” – mamuty włochate na ich ziemie.
Wyginęły ok. 10 tys. lat p.n.e. Dzięki odkopanym szczątkom “ożyją”
Wraz z topnieniem wiecznej zmarzliny za kołem podbiegunowym odsłonięto i odkopano szczątki coraz większej liczby mamutów włochatych, w tym tych, których skóra i futro trzymały się przez te wszystkie lata. Okazy te dostarczają niezbędnego materiału genetycznego.
Po zrekonstruowaniu kodu genetycznego mamuta włochatego planują wprowadzić go do komórek jajowych dawcy słoni azjatyckich, zapłodnić zarodki in vitro i wszczepić je surogatom. Słoń azjatycki może urodzić pierwszego mamuta włochatego XXI wieku.
Genom obu gatunków wynosi 99,6 procent, więc nie jest to tak duże wyzwanie, jak mogłoby się wydawać. Dyrektor generalny i współzałożyciel firmy Colossal, Ben Lamm, powiedział DailyMail.com: „To bardzo charyzmatyczne stworzenie”. „Powinniśmy być szczęśliwi, że za 10 000 lat ludzie będą nas kochać tak samo, jak my kochamy mamuty”.
Mamuty przyczyniłyby się do poprawy klimatu. Nie każdego ten pomysł się podoba
Colossal twierdzi, że żerowanie mamuta włochatego odżywiłoby łąki tundry, wychwytując tony węgla atmosferycznego i chroniąc topniejącą wieczną zmarzlinę. Niektórzy z ich zewnętrznych współpracowników opublikowali badania na ten temat, ale inni naukowcy opublikowali takie, z których wynika, że wysiłki na rzecz przeciwdziałania wyginięciu przynoszą stratę netto w postaci utraconych zasobów naukowych.
„Nie jestem przeciwny klonowaniu, ale jestem przeciwny wykorzystywaniu go jako rozwiązania problemów związanych z ochroną środowiska, a nawet zmianami klimatycznymi” – powiedział DailyMail Joseph Bennett, profesor nadzwyczajny biologii oraz nauk o środowisku i nauk interdyscyplinarnych na Uniwersytecie Carleton w Ottawie.
