Co oznaczają kolory na górskich szlakach? Mało kto zna prawdę, można popełnić fatalny błąd
Góry stały się popularnym miejscem wędrówek w pierwszej połowie XIX wieku. W Polsce zaczęto wtedy oznaczać pierwsze szlaki, by ułatwić turystom dotarcie do najpiękniejszych miejsc możliwie najciekawszą i za razem najbezpieczniejszą drogą. Okazuje się, że dzisiejsi turyści bardzo często nie potrafią odczytać kolorów, przez co wybierają niewłaściwą trasę.
Turyści notorycznie mylą kolory tras
W naszym kraju szlaki piesze są oznakowane pięcioma różnymi kolorami, które sugerują charakter trasy. W powszechnym przekonaniu ścieżki zielone są łatwe, a czerwone czy czarne trudne i wymagające doświadczenia. W rzeczywistości kolor nie ma nic wspólnego ze stopniem trudności. Służy niemal wyłącznie do odróżniania od siebie poszczególnych szlaków.
Powodem mylenia kolorystyki prawdopodobnie są trasy narciarskie. Turyści przyzwyczajeni do stopniowania trudności na nartostradach przekładają swoje doświadczenie na górskie szlaki. W Polsce możemy spotkać na stokach 3 kolory: niebieski, czerwony i czarny, które w tej kolejności szeregują stoki od najłatwiejszych do bardzo trudnych i wymagających.
Czerwony nie jest trudny, lecz wyjątkowo ciekawy
Co się stanie, jeśli wybierzemy szlak niebieski, sugerując się łatwością ze stoku? Prawdopodobnie czeka nas długa wędrówka. Tym kolorem oznacza się trasy wiodące między głównymi atrakcjami, lecz po drodze mamy szansę zobaczyć również inne piękne miejsca, które nie należą do tzw. must see.
Trasy oznaczone kolorem czerwonym powstawały jako pierwsze. Kierują turystów do głównych atrakcji i choć często pokrywają się częściowo ze szlakami niebieskimi, są od nich znacznie krótsze. Wybierając szlak czerwony mamy pewność, że zobaczymy wszystkie najważniejsze miejsca.
Inną kategorię stanowią ścieżki oznaczone kolorem żółtym. Są to zwykle łączniki pomiędzy różnymi trasami, które pozwalają na skrócenie pętli, bądź dojście do atrakcji, które nie znajdują się na początkowo obranej trasie. Pojawiają się w krótkich fragmentach i raczej nie doprowadzą nas do miejsca, w którym zaczęliśmy wycieczkę.
Trasy czarne, które budzą grozę wśród części turystów, nie oznaczają zwykle niczego strasznego. Są to szlaki dojściowe, które wpuszczą nas np. na trasę czerwoną. Szlaki zielone pojawiają się zdecydowanie rzadziej niż czerwone i niebieskie. Zwykle oznaczano je po to, by turysta mógł szybko dotrzeć do charakterystycznych miejsc.
Góry trzeba poznać przed wyprawą
Zanim wyruszymy na górską wycieczkę, trzeba ją dobrze zaplanować. Poznanie trasy jest podstawą, dzięki której unikniemy wielu kłopotów. Na mapie lub stronie internetowej znajdziemy informacje dotyczące średniego czasu przejścia poszczególnych odcinków oraz ich stopnia trudności. Oznaczone są także schroniska i wiaty, gdzie można odpocząć.
Kolejną kwestią jest prognoza pogody, która w przypadku gór jest bardzo istotna. jeśli złapie nas deszcz, albo co gorsza burza, możemy utknąć. Śliskie kamienie są bardzo niebezpieczne, a silny wiatr może nas zdmuchnąć w przepaść. Do plecaka trzeba wziąć zapas wody i przekąsek, a w chłodniejszych okresach dobrze sprawdza się gorąca herbata.
Mając do dyspozycji kilka dni można już wcześniej opracować różne trasy i w zależności od warunków wybierać te najodpowiedniejsze. Przy nagłym załamaniu pogody nie będziemy musieli się zastanawiać, co robić i zaoszczędzimy sporo czasu i nerwów.
Źródło: Interia
